Flaner vel fláneur osoba bujająca się niespiesznie od lokalu do lokalu i tak spędzająca przyjemnie czas.
Przyflnowałem dziś po południu do warszawskiej kawiarni Cophi gdzie zażyłem cytrynowo grejfrutowej Brazylii z czeskiej palarni Double Shot zaparzonej przez Ricziego – jednego z dwóch moich ulubionych hindusko-warszawskich baristów. A czas sobie płynąl , ludzkość dreptała w prawdopodobnie wiadomym sobie celu . I tak leniwie minął fragment popołudnia dnia piątego
Burundi Natural z berlińskiej kawiarni i palarni Nano Kaffee
Krema vel crema to pierwsze co atakuje zmysły w filiżance espresso. Rudo brązowa niczym złoto z obrazów Pana Tycjana albo ze starej ikony. I cudowne nęcące cętki. Oczy piją kawę można by rzec.
A Burundi w Nano na Kreuzburgu intensywne , pełne tropikalnych owoców i śliwek. Znakomite. Absolutnie znakomite.
Na Bugu pod Drohiczynem
Dobrze jest a nawet jeszcze lepiej pamiętać by pakując się na wycieczkę , do wód czy gdzie koła lub nogi zaniosą , oprócz kawy i dynksu do zaparzania zabrać ze sobą młynek. Nie wiedzieć czemu niełatwo przygotowuje się kawę z niezmielonych ziaren. Etiopia Wo Wa natural z palarni Coffee&Sons (czyli kawa od synków) słodziutka, słodka, owocowa. Pełnia lata!
Zdjęcie z Kawiarni Forum. Czarka po Etiopii chyba z Palarni Barn.
„Trzecia fala” w kafejonach i lokale z kraftem piwnym doprowadziły poniekąd do pewnej socjologicznej zmiany. Bariści i Barmani zaczęli w dość radykalny sposób skracać dystans i przechodzić na per Ty. I niby nic ale jak ktoś XX lat ode mnie młodszy zaczyna od „Czego się napijesz ?” zamiast ” Czego się Pan napije?” to zdarzają się dni , że mówiąc eufemistycznie jest to co najmniej irytujące czyli O tempora o mores…
Płyn w czarce dużo przyjemny.
PS ze dwa i pół roku nic nie pisałem. Nazwijmy to przedłużonym snem zimowym. Tak że tak i serwus ewentualnym starym oraz nowym Sz.P. Czytelnikom.
Panodespresso 